Di Rupo als Superman? Tegelijk federaal onderhandelen én PS-voorzitter én Waals MP

door Wouter Verschelden
gepubliceerd op maandag 09 september 2019 om 07:50 •
3 min lezen

Iedereen op het federale niveau wacht op de vorming van de Waalse regering, en de keuze van Elio Di Rupo (PS). Maar die lijkt alles te gaan doen.

Wat gebeurt er precies? Drie Franstalige partijen, PS, MR en Ecolo, hebben heel de nacht onderhandeld om een Waalse regering te vormen. Die regenboogcoalitie zal er komen: deze week verwacht men de partijcongressen die groen licht geven, om dan vrijdag een vertrouwensstemming te hebben in het Waals parlement, en zaterdag, op de dag van de Waalse feesten, de nieuwe ploeg.

De details: Vraag is wie allemaal in die regeringen stapt. Bij de PS kijkt men vooral naar Elio Di Rupo, de 68-jarige voorzitter van de Franstalige socialisten. Die was al eens Waals minister-president in 1999-2000 en ook tussen 2005 en 2007, en zou wel zin hebben in een vernieuwd verblijf. Maar tegelijk wil hij de federale onderhandelingen allerminst lossen, want dat blijft natuurlijk, na z’n premierschap tussen 2011 en 2014, ook een onafgewerkt hoofdstuk. Al weken wacht men op die definitieve keuze van Di Rupo, niet in het minst z’n partijgenoot Paul Magnette die zich klaarstoomt voor het leiderschap van de partij. Maar nu circuleert een scenario waarbij Di Rupo én voorzitter, én minister-president én federaal onderhandelaar zou worden. Weliswaar ad interim, tot er een federale ploeg gevormd is. Dat moet natuurlijk met expliciete toestemming van Magnette, maar die zou akkoord zijn.

De grote vraag: Kunnen de federale onderhandelingen dan eindelijk van start gaan?

De twee informateurs, Didier Reynders (MR) en Johan Vande Lanotte (sp.a) moeten vandaag verslag uitbrengen, ze zullen gewoon hun job verder zetten. Het is immers wachten op die Waalse en Vlaamse regering: nog een weekje of twee.
De druk op N-VA en PS wordt opgevoerd, om een keuze te maken. Zowat elke andere partij herhaalt dat de twee “dringend moeten praten”. Dat deed Kris Peeters (CD&V) op De Zevende Dag, John Crombez (sp.a) herhaalde het in De Ochtend. “Hoe moet die regering nu worden samengesteld, daar moeten we op beginnen versnellen. (…) Paars-geel en paars-groen zijn de twee wiskundige opties die voor de hand liggen, het is tijd om de eindsprint in te zetten”, zo stelde Crombez. Even later was het aan Maggie De Block (Open Vld), ook in De Ochtend: “Waarop wacht men om met elkaar aan tafel te gaan? We zijn vier maanden na de verkiezingen en de twee grootste partijen hebben nog altijd niet met elkaar gepraat.”
Crombez nam daarbij overigens ook de verdediging van de informateurs op zich. Die krijgen immers regelmatig het verwijt “dat er niets gebeurt”. Hij beweert dat zijn partijgenoot Vande Lanotte wel degelijk inhoudelijk hard werkt: “Het publiek bekende is de discussie over wie mee doet en wie niet, maar de discussies inhoudelijk zijn niet bekend, maar dat is een goed teken. Dat is lastig voor journalisten.”

Waarom dit gebeurt: Langzaam schuift men naar een beslissingsmoment, waarbij de druk wordt opgevoerd. Maar de PS wil eerst die regenboogcoalitie vormen in Wallonië. Daarna moeten federaal de kaarten op tafel.

In de wandelgangen: Het is nu een stoelendans, waarbij iedereen kan afvallen federaal, ook de N-VA. De enige die niet kan verliezen, is de PS. Vandaar dat het wachten is op Di Rupo en co. Maar vooral CD&V zit daarbij in een speciale positie: zij weigeren om paars-groen-CD&V te bespreken met de PS, maar dat lijkt ondertussen wel de enige coalitievorm waarbij ze in een regering raken. Paars-geel is immers zonder hen, terwijl paars-groen slechts één zetel over heeft, en daarbij CD&V dus wél nodig is.